Podstawowym dokumentem prawnym, określającym współpracę UE z Turcją jest Umowa ustanawiająca Stowarzyszenie między Europejską Wspólnotą Gospodarczą, poprzedniczką dzisiejszej Unii Europejskiej, której Polska jest od członkiem od 2004 roku, i Turcją z 12 września 1963 r. Dodatkowo, obowiązuje Decyzja nr 1/95 Rady Stowarzyszenia EWG -Turcja z dnia 22 grudnia 1995 r. w sprawie wprowadzenia w życie ostatniego etapu unii celnej. Głównym celem umowy Turcji z UE było stopniowe wprowadzenie unii celnej. Weszła ona w życie w 1996 r. Obejmuje tylko produkty przemysłowe i niektóre przetworzone produkty rolne. Przyczyniła się do liberalizacji w handlu między Unią a Turcją i doprowadziła do zwiększenia wymiany handlowej między UE i Turcją. Nie doprowadziła jednak do pełnej swobody przepływu towarów, osób, usług i kapitału. Turcja jest podstawowym partnerem handlowym Polski z regionu  Bliskiego Wschodu ale dostęp do rynku tureckiego jest trudniejszy niż dostęp do rynku unijnego.  Istnieją bowiem liczne, poza traktatowe utrudnienia. 

Przepisy te wymagają uaktualnienia i dostosowania do sytuacji gospodarczej UE i Turcji. Stąd też w dniu 21 grudnia 2016 r. Komisja Europejska  przyjęła projekty dyrektyw negocjacyjnych. Rada rozpoczęła dyskusję nad wnioskiem Komisji w dniu 20 stycznia 2017 r. W 2017 r. wniosek był przedmiotem dyskusji w grupach roboczych Rady COELA i TPC, a także w Parlamencie Europejskim. Na obecnym etapie do Rady należy zakończenie prac nad dyrektywami negocjacyjnymi. Umożliwi to formalne rozpoczęcie negocjacji.

Aktualną podstawę prawną dwustronnych stosunków gospodarczych Polski z Turcją stanowią m.in.:

1.      umowa handlowa między Rządem PRL a Rządem Republiki Turcji, która weszła w życie 22 kwietnia 1974 r.;

2.      umowa o współpracy gospodarczej i technicznej między Rządem RP a Rządem Republiki Turcji, która obowiązuje od 18 lipca  1980 r.;

3.      umowa między Rządem RP a Rządem Republiki Turcji o wzajemnym popieraniu i ochronie inwestycji, która obowiązuje od 19 sierpnia  1994 r;

4.      umowa między Rządem RP a Rządem Republiki Turcji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, która obowiązuje od 1 stycznia 1996 r.;

5.      porozumienie między Rządem RP a Rządem Republiki Turcji  o współpracy w dziedzinie techniki i przemysłu obronnego, które weszło w życie 2 marca 2000r.;

6.      umowa między Rządem RP a Rządem Republiki Turcji o współpracy i wzajemnej pomocy w sprawach celnych, która obowiązuje od 1 maja 2000r.;

7.      umowa między Rządem RP a Rządem Republiki Turcji o międzynarodowych przewozach drogowych, która obowiązuje od  29 marca 1978 r.;

8.      umowa między Rządem RP a Rządem Republiki Turcji o pomocy w sprawach cywilnych i handlowych, która obowiązuje od 11 kwietnia 1991 r.;

9.   ERF. Czyli świadectwo pochodzenia eksportowanego towaru, regulowane jest następującymi przepisami

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiające Unijny Kodeks Celny (Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 269 z dnia 9.10.2013 r. oraz Dziennik Urzędowy UE L 287 z 29.10.2013 r.) art. 61 ust.3.

Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2016/341 z dnia 17 grudnia 2015 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 w odniesieniu do szczegółowych zasad dotyczących niektórych przepisów Unijnego Kodeksu Celnego.

Rozporządzenie Delegowane Komisji (UE)2015/2446 z dnia 28 lipca 2015 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 w odniesieniu do szczegółowych zasad dotyczących niektórych przepisów unijnego kodeksu celnego.

Ustawa z dnia 22 czerwca 2016 r. o zmianie ustawy – Prawo celne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2016 r. poz.1228).

Ustawa z dnia 30 maja 1989 r. o izbach gospodarczych (Dz. U. z 2009 r. Nr 84, poz. 710) art. 12 ust. 4 pkt. 5.

Pełne teksty tych umów są dostępne na portalu http://www.traktaty.msz.gov.pl/.

Dla przedsiębiorców polskich i tureckich pomocne mogą być także porozumienia zawarte pomiędzy Polsko-Turecką Izbą Gospodarczą i regionalnymi Izbami gospodarczymi w Turcji, na podstawie których można otrzymać wsparcie w rozpoczynaniu współpracy handlowej i/lub inwestycyjnej z partnerami.